Mijn naam is Wesley en ik ben verslaafd.
Ik ben geboren op 19 mei 1991 in het ziekenhuis van Zevenaar, 2 jaar later kwam er een zusje bij en heb ik in de eerste jaren een onbezorgde jeugd gehad. Dit veranderde op de basisschool waar ik al snel het gevoel had dat ik anders was, ik was wat forser en dat werkte in mijn nadeel. Na mij een tijdje hier tegen verzet te hebben en ook wat terug te doen brokkelde het vertrouwen steeds verder af en liet ik het maar gebeuren.
In de jaren daarop volgend werden de pesterijen alleen maar erger en deed zelfs de leraar hier aan mee.
Vanaf de middelbare school zou het allemaal veranderen nieuwe klas, nieuwe mensen, maar nog steeds de oude pesters op dezelfde school dus al heel snel was het weer het oude patroon. Die zomer voor mijn brugklasjaar overleed ook mijn opa, waar ik veel verdriet om heb gehad. Doordat ik niet geleerd heb om over mijn gevoelens te praten of ze liever wegstopte, ben ik deze emoties gaan weg eten. Ook heb ik in deze periode mijn eerste suïcidale gedachtes gehad. Elke dag reed ik langs het spoor en dacht ik: 'Ach ze gaan mij toch niet missen.' Maar heb dit uiteindelijk nooit gedaan.
Het overlijden van mijn opa zie ik ook als het begin van mijn verslaving. Na 2 jaar op de middelbare school ben ik gewisseld van school om meer “praktijkuren” te krijgen. Eigenlijk was dit ook wel een hele goede reden om te wisselen.
Nu terugkijkend zijn dit wel de beste 2 jaar van mijn schooltijd geweest, waar ik in ieder geval mezelf mocht zijn. Helaas veranderde dit op het MBO en was het weer hetzelfde als op de basisschool en middelbare school. In deze periode is het eten overgegaan in overmatig sporten. Ik wilde iets aan mezelf doen, maar sloeg hier uiteindelijk compleet in door: bijna 30 kg afvallen in een jaar en vervolgens nog maar 70 kilo wegen.
Na mijn MBO-opleiding ben ik gaan werken, omdat ik klaar was met school. Eigenlijk ging het steeds beter, tot het moment dat mijn moeder een hartstilstand kreeg, die ze gelukkig wel overleefde.
Maar voor mij was het weer alle pijn wegduwen hiervan, zo ging ik die periode veel uit. Ik dronk veel te veel, want het is bij mij alles of niets. Over deze periode heb ik nooit kunnen praten met iemand, niet wetende hoe.
Na een periode van veel stappen kwam het beleggen/gokken om de hoek kijken. Ik kon hier zonder controle van iemand mijn ei in kwijt.
Na dit alles ging ik op mezelf wonen, werkte 40 uur in de week en had ook nog mijn eigen webshop daarnaast. Ondanks het altijd bezig zijn, leerde ik Netty kennen. En al snel kwamen we op het punt waar we gingen samenwonen. Ik liet alles achter en vertrok naar Assendelft om een nieuw leven op te bouwen. Achteraf gedoemd om te mislukken: verhuizen, bedrijf overnemen en daaropvolgend corona, waar het voor mij totaal uit de hand liep. Geen sociaal netwerk, geen controle en geld.
Zonder medeweten van Netty heb ik al ons geld er doorheen gegokt en erg veel schulden gemaakt.
We kregen steeds meer ruzie, maar hierin was ik nooit de schuldige; de schuld lag altijd bij iemand anders. Tot ze een berg ongeopende post vond en mij hiermee confronteerde. Een maand hierna heeft zij de stekker uit de relatie getrokken. We hebben ons huis moeten verkopen en ik werd geconfronteerd door mijn zusje en mijn vader. Al snel kon ik terecht bij Connection voor een intakegesprek. Tijdens mijn opname heb ik EMDR gekregen voor mijn pestverleden, kreeg ik verlening en heb ik de kans aangepakt om naar een safehouse te gaan.
Nu, 20 maanden verder, ben ik ben ik blij te leven in vooral dankbaarheid, woon ik weer op mezelf en heb dankzij Connection mijn eerste stappen in herstel mogen zetten.
Het leven zelf is met vallen en opstaan, maar nu mag ik erover praten, heb ik vriendschappen opgebouwd die ik heel mijn leven nooit gehad heb op deze manier en dit door te gaan praten, praten over mijn gevoel wat er in mij omgaat of wat iets met me doet.
Op 25 oktober 2023 is dit herstelverhaal geschreven.