Wat is verslaving?

Verslaving is een ernstige primaire en chronische psychiatrische aandoening. Het wordt gekarakteriseerd door de afhankelijkheid van een middel, een gewoonte of een gedraging. Wat is verslaving? Centraal staat een andere afstelling van het beloningssysteem in de hersenen. Belangrijk is verder een tekort en/of een voortgaande achteruitgang van de uitvoerende functies van het brein die mensen normaliter in staat stellen tot zelfregulatie of zelfsturing. Veel voorkomende kenmerken zijn het niet in staat zijn om langere tijd “nuchter” of “clean” te blijven doordat de drang naar het middel of gedrag niet beheerst kan worden. Ook zucht, beperkte gedragscontrole, een verminderde herkenning van aanzienlijke problemen met betrekking op het gedrag, de consequenties van de verslaving en persoonlijke relaties, matige tot geen impulscontrole, een dysfunctionele emotionele reactie, verlies in productiviteit en verzuim op het werk of studie en financiële problemen zijn vaak kenmerken van verslaving.

Oorzaak verslaving

Er bestaat niet één oorzaak van verslaving of van het gedrag dat daarbij hoort. Biologische, psychische, sociale en culturele componenten kunnen invloed hebben op het ontstaan van verslaving en de ernst daarvan. Het is een aanzienlijk complexe problematiek die niet alleen voor de persoon zelf destructief is maar ook voor de directe sociale omgeving en de maatschappij. Verslaving is niet alleen een ernstige ziekte waarvoor externe hulp noodzakelijk is, maar ook een (groeiend) sociaal en maatschappelijk probleem.

Chronische aandoening

Zoals bij iedere andere chronische ziekte is ook bij verslaving vaak sprake van terugval en remissie. Zonder een gespecialiseerde behandeling of deelname in herstel gerelateerde activiteiten is verslaving vaak progressief en kan het resulteren in ernstige beschadigingen van de gezondheid van de persoon in kwestie, negatieve of zelfs gevaarlijke sociaal-maatschappelijke situaties en de dood.

Taboe en Stigma

Nog steeds rust er onterecht een taboe op verslaving en is het sterk gestigmatiseerd. Er is vaak sprake van onwetendheid in de maatschappij over wat verslaving nu eigenlijk is en hoe er mee om te gaan. De stigmatisering in de maatschappij rondom verslaving is wellicht net zo destructief als verslaving zelf. Het is de stigmatisering en de menselijke beschermingsmechanismen schuld en schaamte dat vele mensen ervan weerhoudt om hulp te vragen.

Deze stigmatisering komt vooral voort uit onwetendheid. Er zijn namelijk vele misverstanden en vooroordelen over verslaving. Veel mensen denken nog steeds dat het iemands eigen schuld is als hij of zij verslaafd is. En dat diegene geen wilskracht of ruggengraat zou hebben. Maar dit is niet juist.

Al jaren is verslaving terecht erkend als een psychische aandoening (een ziekte). En toch zien veel mensen het nog steeds niet zo. Wij willen benadrukken dat niemand er bewust voor kiest om verslaafd te raken. Een verslaving ontwikkelt zich geleidelijk en uiteindelijk verandert het brein dusdanig dat er sprake is van een verslaving/stoornis. Zelfstandig stoppen met het middel of gedrag is dan niet of nauwelijks meer mogelijk.

Veel ervaring met verslavingszorg

Omdat wij verslaving heel goed begrijpen en veel ervaring hebben met het behandelen van een verslaving gaan wij respectvol en onbevooroordeeld te werk. Wij weten dat er juist kracht, moed en doorzettingsvermogen voor nodig is om hulp te vragen en een verslaving bespreekbaar te maken. Door middel van een behandeling bij Connection SGGZ is herstellen van een verslaving wel degelijk mogelijk.